USG II i III trymestr

Badanie w naszej warszawskiej Klinice wykonywane jest około 22 tygodnia ciąży. Można je zrobić już wcześniej (nie ma tu tak restrykcyjnego ograniczenia czasowego jak w I trymestrze), jednakże ryzykujemy wtedy złą wizualizację i konieczność powtórzenia oceny za 2-3 tyg. Dziecko w 20 tygodniu waży ok 300 g, a po 23 tygodniu ok 600 g, czyli jest dwa razy większe – ma to szczególne znaczenie u pań nieco bardziej puszystych lub „trudnych” ultrasonograficznie.

Niebagatelny wpływ wiek ciąży ma też na jakość i możliwość uzyskania zdjęcia 3D/4D, które wiele par chce zabrać jako pamiątkę z badania.

Do wyznaczenia optymalnej daty badania USG w 22 tygodniu ciąży skorzystaj z naszego kalendarza: Kalendarz wizyt USG

Na początku lekarz ocenia sposób położenia dziecka w jamie macicy, ustawienie jego części ciała a także ruchy dziecka. W trakcie ciąży pozycja dziecka jest dowolna, dopiero w trakcie porodu siłami natury dziecko powinno leżeć w określony sposób.

Następnym etapem badania jest biometria – czyli po prostu pomiary dzidziusia. Te różne, często dziwaczne parametry służą do oszacowania masy płodu. To główny parametr określający prawidłowość wzrastania dziecka w 2 i 3 trymestrze, zastępujący pomiar CRL z wczesnej ciąży. Długości dzidziusia nie da się już precyzyjnie zmierzyć, ponieważ jest on większy od sondy USG, a poza tym zazwyczaj leży już zwinięty w kłębek.

Po upewnieniu się, że wiek ciążowy zgadza się z wiekiem wynikającym z pomiarów USG, lekarz przechodzi do oceny wszystkich narządów wewnętrznych dziecka. Musi uwidocznić pewne określone przekroje przez ciało dzidziusia i ocenić ich prawidłowość. Czasami z powodu nieoptymalnego położenia płodu, otyłości u matki lub zbyt wczesnej ciąży – nie udaje się zobaczyć wszystkich tych wymaganych do pełnej oceny elementów i wtedy konieczne jest powórzenie badania za jakiś czas. W trakcie badania lekarz ocenia ciągłość czaszki, kręgosłupa, powłok brzusznych, obecność i prawidłowość budowy obu kończyn górnych i dolnych. W standardowym badaniu nie liczy się paluszków – choć oczywiście często są one od razu pięknie widoczne. Izolowane nieprawidłowości typu zrośnięcie paliczków czy dodatkowy paluszek bez kości w środku mogą być trudne do uwidocznienia przy złej wizualizacji. Niezbędnym elementem badania jest natomiast dokładna ocena budowy mózgu, twarzy z uwzględnieniem ciągłości górnej wargi, serca, nerek, wątroby, jelit, pęcherzyka żółciowego. Podczas badania powinien być widoczny wypełniony żołądek i pęcherz moczowy. Jako element badania układu naczyniowego płodu ocenia się także ilość naczyń w pępowinie – powinno być ich trzy: dwie tętnice i żyła. Czasami zdarza się wada polegająca na nieobecności jednej z tętnic pępkowych i wtedy pępowina jest dwunaczyniowa. Taka sytuacja często towarzyszy różnym wadom, szczególnie wadom serca, ale jako izolowane znalezisko jest niegroźna i nie wymaga żadnego dodatkowego postępowania.

Na koniec badania dokonuje się oceny ilości wód płodowych oraz wyglądu i położenia łożyska. Płyn owodniowy najczęściej oceniany jest subiektywnie przez lekarza jako „prawidłowa ilość”. W specyficznych sytuacjach wyraża się tę ocenę za pomocą specjalnych wskaźników – pomiaru największej kieszonki wolnego płynu lub tzw. wskaźnika AFI (czyli sumy pomiarów kieszonek płynowych w czterech kwadrantach jamy macicy; wyrażony jest w cm). Najważniejszym parametrem w ocenie łożyska jest wykluczenie jego przodowania, czyli umiejscowienia tkanki łożyskowej na ujściu wewnętrznym. Jest to niebezpieczna sytuacja położnicza grożąca silnym krwotokiem w 3 trymestrze ciąży. Oceny dokonuje się sondą dopochwową przy pustym pęcherzu. Jednocześnie, podczas tego samego badania, mierzy się długość kanału szyjki i oszacowuje ryzyko jej niewydolności.